Zapraszamy do zapoznania się z koncepcją budowy nowoczesnego ośrodka sportowo-rekreacyjnego nad Jeziorem Tarnobrzeskim. Jest to przedmiot pracy magisterskiej tarnobrzeżanki Ewy Skowrońskiej – studentki architektury wnętrz na Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie.
Obiekt usytuowany jest częściowo na brzegu jeziora, nad wodą oraz na wyspie. Wewnątrz zaplanowano między innymi miejsce na restauracje, sklepy, kino czy warsztat naprawy i konserwacji sprzętu wodnego, a także na lądowisko dla helikopterów, pełniące zamiennie rolę niezadaszonego okrągłego atrium, na którym mogą być organizowane imprezy rozrywkowe.
Opis koncepcji ośrodka sportowo-rekreacyjnego nad Jeziorem Tarnobrzeskim autorstwa E. Skowrońskiej:
Tworząc koncepcję ośrodka sportowo-rekreacyjnego nad Jeziorem Tarnobrzeskim, wpisano się zarówno w standardy stworzone we wdrażanym już w praktyce założeniu stworzonym w roku 2013 przez M. Mierzwę i M. Szmuca, jak też uwzględniono cele główne przyjęte przez tych dwoje autorów. Zaproponowana bryła ośrodka sportowo-rekreacyjnego doskonale wpisuje się bowiem w strukturę okalającego akwen terenu. Usytuowany na wyspie o powierzchni ok. 9 hektarów nowoczesny, wręcz futurystyczny, obiekt harmonizuje nie tylko z otaczającą go taflą wody jeziora, ale też estetyką nawiązuje do znajdującej się w pobliżu akwenu zabudowy przemysłowej, należącej do firm działających w ramach Tarnobrzeskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Osiągnięcie efektu swoistej harmonii architektonicznej, czyli stworzenie spójności pomiędzy, logicznie ujmując, rozbieżnymi krajobrazami (przemysłowym i rekreacyjno-wypoczynkowym), jest głównym założeniem estetycznym koncepcji ośrodka.
Autorzy wspomnianego projektu zagospodarowania terenów przyległych do Jeziora Tarnobrzeskiego zakładali, że stworzy on możliwość inwestowania w zakresie budowy infrastruktury sportowej i rekreacyjnej, budowy pensjonatów, jak również budowy dróg i infrastruktury zaopatrzenia w media itp. Swoją koncepcję podzielili na dwie części. W pierwszej poruszyli zagadnienia, które mogą być finansowane przez Gminę Tarnobrzeg, w drugiej zaprezentowano zagospodarowanie terenu przez prywatny kapitał, mając na uwadze właściwe zagospodarowanie terenów przyległych do zbiornika, a będących we władaniu spółki Kopalnia Siarki „Machów” S.A. Ponadto wskazano propozycje zagospodarowania powierzchni zgodnie z nomenklaturą miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.
Mając na uwadze powyższe wytyczne dotyczące sposobu zagospodarowania terenów nadbrzeżnych Jeziora Tarnobrzeskiego, zaproponowana koncepcja ośrodka sportowo-rekreacyjnego uwzględnia te założenia kompleksowo, ale też w standardzie, który sprzyjać będzie działaniom promującym wypoczynek nad Jeziorem Tarnobrzeskim. Akwen o powierzchni blisko 485 ha, z bardzo korzystnym dla uprawiania sportów wodnych układem wiatrów i łatwo dostępną lokalizacją, z pewnością może stać się atrakcyjnym miejscem wypoczynku weekendowego, jak też doskonałą bazą sportowo-szkoleniową, a nawet konferencyjną. Przy wysokim standardzie bazy wypoczynkowej – a właśnie taką oferuje omawiana koncepcja ośrodka – nie można również wykluczyć tego, że nad Jezioro Tarnobrzeskie będą przyjeżdżać wczasowicze na dłuższy urlopowy wypoczynek.
Ten aspekt zdeterminował więc nie tylko przyjęcie nowoczesnej bryły architektonicznej obiektu, ale też dość rygorystyczne przestrzeganie jego walorów estetyczno-funkcjonalnych. Forma torusa, jaką stanowi bryła ośrodka, jest nawiązaniem do jego nadwodnego charakteru – kojarzy się bowiem z kołem ratunkowym. Stalowo-akrylowa struktura układu jest z kolei swoistym „wejściem” do rozpościerającej się opodal zabudowy przemysłowej Tarnobrzeskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Całościowo obiekt przyciąga uwagę swoją nowoczesną formą, ciekawym usytuowaniem na 9-hektarowej wyspie i widoczną nawet na zewnątrz różnorodnością rozwiązań funkcjonalnych. Oto bowiem zauważamy doskonale przystosowane do swej funkcji hangary służące przechowywaniu sprzętu pływającego, łatwo dostępne dla żeglujących keje, otwarte segmenty konstrukcji zapraszające do odwiedzenia usytuowanych wewnątrz punktów usługowo-rozrywkowych, np. restauracji, sklepu, kina, warsztatu naprawy i konserwacji sprzętu wodnego itp., czy też zlokalizowanego pośrodku torusa lądowiska dla helikopterów, pełniącego zamiennie rolę niezadaszonego okrągłego atrium, gdzie mogą być organizowane imprezy rozrywkowe.
Bryła architektoniczna w formie torusa doskonale eksponuje strukturę układu. Konstrukcja stalowa, na której oparty jest układ akrylowych kinetycznych skrzydeł, tworzy strukturę „kinetycznej łuski”. W zależności od natężenia światła można bowiem te „rybie łuski” otwierać lub przymykać. Wykonanie tej operacji odbywa się dzięki zastosowaniu mechanizmu działającego w oparciu o ogniwa fotowoltaiczne, które przetwarzają energię świetlną na energię elektryczną. Natomiast zastosowanie stali jako materiału konstrukcyjnego wynika z zalet, jakimi ten materiał się charakteryzuje. Przestronność, a także jego wielosegmentowość wynikająca z pełnionych funkcji użytkowych to zauważalne atuty obiektu ośrodka. Osoby przebywające w nim nie mają najmniejszego problemu z dotarciem do poszczególnych segmentów, z uwagi na nieskomplikowany system ciągów komunikacyjnych. Ponadto ich użytkowy charakter jest wyraźnie oznaczony. Wystrój i estetyka wnętrz są spójne z pełnioną funkcją użytkową.
W zakresie zastosowanej kolorystyki widać wyraźne nawiązanie do kolorów dominujących w naturze, zwłaszcza chodzi tu o turkus związany z kolorem wody, naturalne barwy drewna, błękit kojarzony z niebem, a także szarość i czerń jako kolory ziemi. Całość utrzymana jest w podobnej temperaturze barw, nie ma krzykliwych kontrastów, ani tym bardziej szokujących zestawień kolorystycznych.
Naturalne światło operujące we wnętrzu obiektu poprzez przeźroczyste i półprzeźroczyste akrylowe przekrycie dachu jest obecne w nim przez cały dzień. Ze sztucznego oświetlenia korzysta się dopiero po zachodzie słońca, i to w sposób sterowany inteligentnym systemem dobierającym jego natężenie stosownie do zapadającego zmroku. Należy podkreślić, że system ten stanowi ważny element w zakresie obniżania kosztów eksploatacji obiektu.
[youtube width=”700″ height=”400″]https://www.youtube.com/watch?v=IxphGUSeAJk[/youtube]
Spacer po ośrodku:
Osadzony na wodzie niczym koło ratunkowe torus mocno przeszklonej bryły ośrodka rekreacyjno-sportowego potencjalnych wypoczywających nad Jeziorem Tarnobrzeskim zaprasza do swego przyjaznego wnętrza. I niewątpliwie po przebyciu mostu łączącego brzeg jeziora z wyspą wkraczają oni w scenerię, która potrafi człowiekiem zawładnąć. Oto bowiem, nie tracąc z pola widzenia urokliwego pejzażu i widoku tafli jeziora, doświadczają kojącego spokoju, jaki zwykle daje nam obecność w przyjaznym i estetycznym wnętrzu.
Gdy znajdziemy się w przestronnym, przeszklonym holu i swoje pierwsze kroki skierujemy do punktu informacji, a więc komórki bardzo przydatnej turystom, trafimy do segmentu, w którym usytuowano całe zaplecze sanitarne ośrodka – nowoczesne toalety z kabinami prysznicowymi oraz przebieralniami. Natomiast idąc w kierunku przeciwnym, dotrzemy do sklepu ze sprzętem sportowym oraz węzła komunikacyjnego ze schodami i windami, które umożliwią nam dotarcie na piętro.
Zanim jednak wejdziemy lub wjedziemy windą na piętro, możemy holem – idąc oznaczonym szlakiem – dotrzeć do wypożyczalni sprzętu wodnego oraz warsztatu naprawy takiego sprzętu. Do tej części obiektu dostaniemy się też, i to szybciej oraz wygodniej, od strony otwartej na lustro wody, gdzie znajdują się keje, przy których cumowane są łodzie i inny sprzęt pływający. Keje, pomosty i taras widokowy to infrastruktura obiektu umożliwiająca wodniakom bezpośredni kontakt z wodą, a biernym obserwatorom – podziwianie urokliwego nadwodnego pejzażu.
Dodajmy, że udając się na piętro, pozostawiamy na parterze obszerną część zamkniętą dla turystów, a stanowiącą zaplecze magazynowo-techniczno-socjalne dla prowadzonej na piętrze działalności gastronomicznej i szkoleniowej.
Druga kondygnacja obiektu wita nas tzw. strefą wejścia, w której znajdują się szatnia i toalety wraz z pomieszczeniem dla matki i dziecka. Kontynuując przechadzkę po ośrodku holem głównym, docieramy do części restauracyjnej obiektu. Jest to nie tylko nowoczesne zaplecze kuchenne, do którego oczywiście jako turysta i klient nie mamy wstępu, ale przede wszystkim duża, estetycznie urządzona sala konsumpcyjna, zintegrowana z holem, stanowiąca jakby jego znowelizowane funkcyjnie przedłużenie. Konsumenci korzystający z usługi gastronomicznej mogą tu nie tylko delektować się doskonałym jedzeniem i estetyką sali restauracyjnej, ale też mają okazję obserwować to, co dzieje się w tzw. atrium, usytuowanym na dolnej kondygnacji. Natomiast konsumenci chcący jedynie ugasić pragnienie dobrymi napojami mogą udać się do sąsiadującego z restauracją baru.
Nieprzypadkowo też w tej części obiektu usytuowano dwie sale konferencyjne, które – w zależności od potrzeby – można połączyć w jedną dużą. Sąsiedztwo tych sal z barem i restauracją to bowiem element sprzyjający organizacji w tym miejscu najprzeróżniejszych spotkań, konferencji, zjazdów, szkoleń itp.
Wyraźnie oddzielonym od reszty segmentem drugiej kondygnacji – z osobnym doń wejściem z parteru schodami i windą lub wejściem z obu tarasów widokowych – jest część, w której mieszczą się sala audiowizualna/kinowa wraz z przypisanym jej zapleczem technicznym, a także pomieszczenia biurowe administracji ośrodka i oczywiście niezbędna w tym miejscu szatnia oraz toalety. Hol przed salą audiowizualną może pełnić dodatkowo rolę sali eventowej. Jest to możliwe dzięki usytuowaniu w części biurowej małego zaplecza kuchennego, do którego prowadzi specjalnie wydzielony przedsionek.
Nie sposób, prezentując segmenty obiektu, nie pokazać tzw. infrastruktury towarzyszącej, którą stanowią keje, pomosty, tarasy widokowe, czy też usytuowane na poziomie parteru obszerne, niezadaszone atrium. To ostatnie może być lądowiskiem dla helikopterów, ale także miejscem organizacji imprez plenerowych, co zdecydowanie wzmacnia atuty obiektu jako ośrodka rekreacyjnego.
Bardzo mocno należy wyeksponować przystosowanie obiektu do wymagań osób niepełnosprawnych. Przede wszystkim są to pozbawione barier ciągi piesze, łącznie z windami umożliwiającymi wjazd na piętro. Poza tym na każdej kondygnacji znajdują się toalety przystosowane dla takich osób. Jednym słowem, osoba niepełnosprawna czuje się w obiekcie w pełni swobodnie i bezpiecznie.
Spacer po ośrodku pozwala na sformułowanie jednoznacznej oceny: jest to obiekt przyciągający uwagę nie tylko swoją nowoczesną bryłą architektoniczną, ale też ciekawymi rozwiązaniami funkcjonalnymi i estetyką aranżacji wnętrz.
